مشکلات در دیگر قسمتهای آن می‌گردد و این حالت زنجیره وار، مشکلات بیشتری را پدید آورده و گسترش می‌دهد. تقبل هزینه زنجیره کیفیت، بررسی مداوم نیازها و انتظارات و توانایی‌ها در راستای تأمین نیاز مشتری است و این دیدگاه ما را به فلسفه بهبود مستمر رهنمون می‌سازد. مزایای کسب اطمینان از اینکه نیازها و انتظارات در هر مرحله و هر زمان تأمین می‌گردند واقعاً از لحاظ افزایش رقابت‌پذیری و کسب سهم بیشتری از بازار، کاهش هزینه ها، افزایش بهره وری، بهینه سازی عملکرد، تحویل به موقع و حذف ضایعات چشمگیر است. در این زمینه، به منظور رقابت موفقیت آمیز در بازار رقابتی فزاینده جهانی، یک سازمان باید از هزینه های کامل زنجیره اقتصادی‌اش آگاه باشد و با دیگر اعضاء این زنجیره به منظور مدیریت هزینه ها و درآمدها همکاری کند. افزون بر این، برآورد هزینه زنجیره اقتصادی به تبادل اطلاعات در بین تمامی‌سازمان‌ها و حتی در درون سازمان نیاز دارد. تغییرات در حوزه تکنولوژی زنجیره، عرضه را تحت تاثیر قرار می‌دهد. دو عامل اصلی تکنولوژی تأثیر قابل توجهی بر روی چگونگی مدیریت زنجیره‌های عرضه توسط سازمان‌ها دارد که عبارتند از: ۱- اینترنت، که موجب ارتباط و همکاری بین دست اندرکاران تولید هر کالائی می‌گردد، ۲- دسترسی آسان به قدرت محاسباتی رایانه ها که در نتیجه بهینه سازی تجارت را موجب می‌شود. اینترنت به طور بنیادی روش تعامل سازمان‌ها و نوع ارتباط آنان با مشتریان را تغییر داده است. چالش “زنجیره” در این راستا کسب اطمینان از تحویل کالاهای سفارش داده شده به مشتریان در زمان مقرر است. زیرا با ایجاد اختلال در بعضی از سایت‌های اینترنتی تحویل کالا در زمان‌های تعیین شده میسر نمی‌گردد. بسیاری از شرکت‌ها و سازمان‌هایی که از تجارت الکترونیکی استفاده می‌کنند این حقیقت را دریافته‌اند گرچه وجود یک رابط مناسب با کاربر ضروری است ولی برای موفقیت کافی نیست. زمانی که مشتریان سفارش کالا می‌دهند، این انتظار را دارند که کالاهای موردنیاز خود را به موقع و سر وقت تحویل بگیرند. آنان همچنین دریافت اطلاعات روزآمد در خصوص قابلیت دسترسی به موجودی انبار، وضعیت بارگیری و سفارشات معوقه را انتظار دارند، اما اینترنت به رغم فرصتهائی که به وجود می‌آورد چالشهائی نیز در این زمینه در پی دارد. افزایش تعداد مشتریان در اتصال به اینترنت و ارائه سفارش از طریق آن چالش‌های بسیاری را برای قسمت نهایی زنجیره عرضه که وظیفه تحویل به موقع این سفارشات را برعهده دارد، پدید می‌آورد. اختلافات اساسی بین زنجیره‌های عرضه در روش تجارت الکترونیکی با مشتری (Bussiness-to-customer) و زنجیره‌های مبتنی بر مدل‌های کسب و کار سنتی وجود دارد. ویژگی‌های اساسی زنجیره‌های عرضه که از اینترنت بهره می‌گیرند، عبارتند از: ۱- انتظارات مشتری بیشتر است. افراد به صورت همیشه در دسترس یعنی شبانه روز می‌توانند به راحتی سفارش دهند در نتیجه سطح بالایی از خدمات را نیز انتظار دارند. ۲- نرمش پذیری در ‌پاسخ‌گویی‌، سفارش‌های تجارت الکترونیکی، حمل محموله‌های کوچک را نیز امکان پذیر می‌سازد که این موضوع با آنچه تاکنون بیشتر شرکت‌ها به آن می‌پرداختند، تفاوت دارد. زیرا با تنوع به وجود آمده در محصولات و پیشرفت‌های تکنولوژیکی در صنایع مختلف، امروزه مشتریان به خرید محصولاتی تمایل دارند که دارای ویژگی‌ها و خصوصیات منحصربه فرد بوده و انجام این کار برای سیستم‌های تولید و عرضه سنتی دشوار بود. همزمان مشتریان خواستار کاهش قیمت محصولات هستند که این کار از طریق استانداردسازی و استفاده از تکنولوژی برتر برای افزایش بهره وری حاصل می‌گردد. همچنین آنان خواستار آگاهی در خصوص ارائه برنامه زمان بندی تحویل کالاهای خریداری شده هستند و در صورت هر گونه تغییر در برنامه تحویل کالا انتظار دارند که در اسرع وقت از علت آن مطلع گردند. در حال حاضر به جای زنجیره‌های عر

ضه خطی تک سازمانی، تکامل و پیشرفت در گرو ایجاد شبکه های زنجیره‌ای عرضه متعامل بین عرضه کنندگان و مشتریان با یکدیگر است. در مدل زنجیره عرضه سنتی، یک سازمان سطح موجودی انبار و تولید خود را با بهره گرفتن از پیش‌بینی‌های فروش که مبتنی بر اطلاعاتی است که سه یا چهار سطح از مشتری نهایی فاصله دارد برنامه‌ریزی می‌کند و ‌بر اساس این برنامه‌ریزی، تولیدکننده موادخام اولیه را خریداری کرده سپـس به تولید محصول می‌پردازد و در نهایت آن را به یک مرکز توزیع انتقال می‌دهدتا هنگامی که سفارشی برای آن محصـول دریافـت گـردید، آن را به فروش رساند. درمرحله بعد اطلاعات درخصوص اینکه چه چیزی به فروش رفته است گرد آوری می‌شود و درفرایند برنامه‌ریزی مورد استفاده قرار می‌گیرد. مشکل اصلی درروش سنتی این است که بخش عمده زنجیره عرضه، آگاهی کافی نسبت به تقاضای واقعی مشتری نداشته، به شیوه انفعالی (REACTIVE MODE) عمل می‌کند و در واقع از چند و چون تقاضا مطلع نیست. زمانی که یک سفارش دریافت می‌شود، محصول به طورخطی دریک جهت حرکت کرده و اطلاعات نیز به صورت محدود منتقل می‌گردد. حال اینکه در شبکه زنجیره‌ای عرضه هر عضو زنجیره عرضه به بخشی از یک شبکه وسیعتر متصل می‌گردد و می‌تواند در زمانی معین تقاضای واقعی مشتری را مورد ارزیابی قرار داده و تأثیر آن تقاضا را بر کار خود اعمال نماید. از این رو، عملیات فروش و بازاریابی به ابتدای خط فرایند حرکت کرده و کل زنجیره عرضه به تقاضای واقعی مشتری واکنش مطلوب نشان می‌دهد. خرید مواد اولیه، ساخت و حرکت محصول در فرایند تولید تا عرضه در یک حرکت هماهنگ و منظم برای پاسخگوئی به تقاضای واقعی مشتری انجام می‌گیرد. افزون بر این به جای عکس العمل صرف نسبت به تقاضا، شبکه زنجیره‌ای عرضه می‌تواند از طریق قیمت گذاری پویا که مبتنی بر سطح موجودی قابل دسترسی و ظرفیت شبکه است،تقاضا را تحت تأثیر قراردهد. با قیمت گذاری پویا، عرضه با تقاضا برابرشده که موجب کاهش سطح مازاد انبار و حداکثرشدن درآمد می‌گردد. و از این طریق زنجیره عرضه به جای انفعالی عمل کردن، انعطاف‌پذیر می‌گردد. دومین عامل تکنولوژیکی که در ابتدا به آن اشاره شد و بر چگونگی مدیریت زنجیره عرضه تأثیر فراوان دارد، قدرت محاسباتی قابل ملاحظه کامپیوتر است. مدل سازی زنجیره عرضه مستلزم ساختارهای ریاضی پیچیده‌ای است. در روش سنتی، مدل سازی و زمان بندی برای بهینه سازی زنجیره عرضه به صورت ماهانه انجام می‌گرفت و دلیل آن نیز حداقل زمان مورد نیاز به منظور انجام و تکمیل محاسبات بود. اما امروزه،امر بهینه سازی را می‌توان ‌بر اساس توزیع زمان متناسب و با بهره گرفتن از تکنولوژی انجام داد. چالش‌های زنجیره عرضه: ترکیب دو مزیت استفاده از اینترنت و قدرت محاسباتی رایانه‌ای به طور بنیادی مدیریت زنجیره‌ای عرضه کالا را دچار دگرگونی ساخته است و نتیجه آن مدیریت بسیار مؤثر زنجیره‌های عرضه است. شرکت‌ها و سازمان‌هایی که از این قابلیت‌ها به طور مؤثر استفاده می‌کنند، موجب بهبود و توسعه زنجیره عرضه خود خواهند شد. مزایای این روش متعدد است، از جمله: ۱- تمامی‌اعضاء زنجیره عرضه، از تأمین کنندگان، تولیدکنندگان تا مشتری از طریق اینترنت به یکدیگر متصل گردیده و از این طریق دستیابی به اطلاعات درخصوص وضعیت موجودی انبار، ظرفیت تولید، وضعیت سفارشها و میزان تقاضای مشتریان آسان تر می‌گردد. ۲- شرکت‌های موجود در سراسر زنجیره عرضه با بهره گرفتن از اطلاعات مشترک درخصوص زنجیره عرضه اقدام به برنامه‌ریزی می‌کنند که مبتنی بر تصمیم گیری‌های مشترک است. ۳- تصمیمات ‌بر اساس زمان واقعی و با بهره گرفتن از اطلاعات به هنگام زنجیره عرضه اتخاذ می‌گردد. ۴- درآمد و سود به عنوان ماتریسهای عملکرد برای زنجیره عرضه مور