ب. در مقطعی از طول دوره این بیماری، فرد در واکنش به نگرانی های خود درباره ظاهرش، رفتارهای تکراری(مثل وارسی کردن در آینه، آرایش مفرط، پوست کنی، اطمینان خواهی) یا اعمال ذهنی ( مثل مقایسه کردن ظاهر خود با دیگران) انجام داده است.

پ. این اشتغال ذهنی ناراحتی یا اختلال قابل ملاحظه ای از نظر بالینی در عملکرد اجتماعی، شغلی، یا زمینه‌های مهم دیگر عملکرد ایجاد می‌کند.

ت. این اشتغال ذهنی درباره ظاهر، با نگرانی هایی درباره چاقی یا وزن بدن در افرادی که نشانه های آن ها ملاک های تشخیصی اختلالات خوردن را برآورده می‌کنند بهتر توجیه نمی شود.

مشخص کنید اگر:

همراه با بدشکلی عضله: فرد دائم دلمشغول این فکر است که جثه او خیلی کوچک است یا به قدر کافی عضلانی نیست. این مشخصه را حتی اگر فرد دلمشغول قسمت های دیگر بدن باشد که اغلب نیز چنین است

باز می توان به کار برد.

مشخص کنید اگر:

به درجه بینش نسبت به عقاید اختلال بدریخت انگاری بدن اشاره کنید(مثل من زشت به نظر می آیم یا من بدریخت به نظر می رسم.

همراه با بینش خوب یا متوسط: فرد تشخیص می‌دهد که عقاید اختلال بدشکلی بدنش قطعأ یا احتمالأ درست نیستند و واقعیت ندارند.

همراه با بینش ضعیف: فرد فکر می‌کند که عقایدش درباره نقص های بدنی احتمالأ درست هستند.

همراه با فقدان بینش/عقاید هذیانی: فرد کاملأ متقاعد شده است که عقاید اختلال بدشکلی بدنش واقعیت دارند.

۲-۲۸- سبب شناسی اختلال بدریخت انگاری بدن

۲-۲۹- عوامل زیستی

نوروترانسمترها. افراد مبتلا به اختلال بدریخت انگاری بدن(BDD)ممکن است یک عدم تعادل در سروتونین مغز داشته باشند و بهبود علائم نسبی این اختلال با داروهای بازدارنده بازجذب-سروتونین(SSRIs) دلیلی بر این مدعاست. سروتونین در گستره وسیعی از اختلالات روانپزشکی مثل OCD و افسردگی نیز نقش مهمی ایفا می‌کند و این امر بیانگر شباهت زیستی این اختلالات به هم است.

علاوه بر این، سروتونین در سیستم بینایی و پردازش بینابینی نقش مهمی دارد و به حیوانات کمک می‌کند تا به درون دادهای حسی غیر مهم از محیط واکنش اغراق آمیز(overreacting) نشان دهند. نکته جالب توجه این است که افراد مبتلا به اختلال بدریخت انگاری بدن تمرکز بیش از اندازه ای به جزئیات بی اهمیت ظاهر دارند و واکنش زیادی به تهدیدهایی که در واقع اصلأ وجود ندارند نشان می‌دهند(ربیعی،۱۳۹۰).

ژنتیکی و فیزیولوژیکی. شیوع اختلال بدریخت انگاری بدن در خویشاوندان درجه اول افراد مبتلا به اختلال وسواس فکری- عملی بالا است(انجمن روانپزشکی آمریکا،۲۰۱۳). در مطالعات فیلیپس^[۷۰](۲۰۱۱)، در حدود ۲۰ درصد افراد مبتلا به(BDD) حداقل یک فامیل درجه اول(والدین،همشیر یا فرزند) مبتلا ‌به این اختلال دارند. این میزان سه تا شش برابر بیشتر از نسبتی است که در جامعه عادی وجود دارد(ربیعی،۱۳۹۰).

ساختارهای مغزی درگیر در(BDD). مناطق تمپورال و پره فرونتال جانبی سمت چپ مغز در پردازش بینایی از چهره و بیش فعالی آمیگدال ممکن است در(BDD) درگیر و نقش مهمی داشته باشند(ربیعی،۱۳۹۰).

۲-۳۰- عوامل روانشناختی

توجه انتخابی^[۷۱] و تمرکز بیش از اندازه^[۷۲] به جزئیات. اختلال بدریخت انگاری بدن با کژکاری اجرایی و نابهنجاری های پردازش بینایی، همراه با سوگیری به سمت تحلیل کردن و رمزگردانی جزئیات به جای جنبه‌های کلی یا ترکیب بندی محرک های دیداری، ارتباط داشته است.( انجمن روانپزشکی آمریکا، ۲۰۱۳). تمرکز بیش از اندازه به جزئیات باعث به وجود آمدن افکار منفی، نارضایتی، و اشتغال ذهنی با ظاهر خود می شود. در یک مطالعه با MRI شرکت کنندگان در حالی که تحت اسکن بودند به عکس هایی از چهره افراد دیگر تمرکز می‌کردند. بعضی از چهره ها عوض می شدند تا جزئیات کمتری وجود داشته باشد. اسکن های MRI نشان داد افراد مبتلا به BDD در مقایسه با افرادی که ‌به این بیماری مبتلا نیستند در قسمت ‌نیم‌کره چپ مغزشان لوب گیجگاهی جانبی^[۷۳] و قشر پیش پیشانی جانبی^[۷۴] یعنی ناحیه ای از مغز که مخصوص تجزیه و تحلیل و پردازش بینایی متمرکز بر جزئیات است^[۷۵] حتی موقعی که آن ها در چهره های با جزئیات کم نگاه می‌کردند، فعالیت بیشتری داشتند(ربیعی، ۱۳۹۰).

دیدگاه شناختی-رفتاری. از منظر این دیدگاه، افراد دارای این اختلال ممکن است الگوی تحریف شده ای از تفسیر ظاهر فیزیکی خود داشته باشند(بالمن و ویلهلم^[۷۶]، ۲۰۰۴). این سیستم باورهای تحریف شده ممکن است متعاقبأ گرایش به تفسیرهای غیر انطباقی را در موقعیت های مختلف تقویت کند(روزن^[۷۷] و همکاران۱۹۹۵). علاوه بر این، افراد مبتلا ممکن است یک الگویی از سوگیری پردازش اطلاعات مرتبط با نقص دریافتی خود را نشان دهند. این گرایش به سوء تعبیر(Misinterpret) محرک محیطی ممکن است افکار خودکار و سیستم باوری غیر انطباقی را تقویت و علاوه بر آن منجر به رفتارهای وسواسی شود(وایمری^[۷۸]، ۱۹۸۵،متیوز^[۷۹]،۱۹۹۷).

همچنین فردی با اختلال BDD ممکن است تلاش کند اضطراب خود که مربوط به نقص دریافتی اش است را به وسیله انجام رفتارهایی مانند: جستجوی اطمینان از دیگران، وارسی خود در آینه یا اجتناب از موقعیت های اجتماعی تسکین دهد. که این به نوبه خود موجب تداوم این وضعیت می شود(ربیعی، ۱۳۹۰).

۲-۳۱- دیدگاه فراشناختی

در دیدگاه فراشناختی، پردازش را به عنوان یک سیستم پویا و چند سطحی می نگرند و علت اختلالات را فقط ناشی از محتوای فکر نمی دانند. فراشناخت یک مفهوم چند بعدی است که شامل دانش(مانند باورهای مثبت و منفی)، پردازش و راهبردها(نشخوار فکری، نگرانی، سرکوبی و ارزیابی مجدد) می شود که ارزیابی، نظارت یا کنترل شناخت را بر عهده دارند. بیشتر فعالیت های شناختی، وابسته به عوامل فراشناختی هستند که این فعالیت ها را نظارت و کنترل می‌کنند. بیماران مبتلا به اختلال بدریخت انگاری بدن معمولا در ابتدا ابتلا ‌به این بیماری دید و باور مثبت نسبت به افکار مربوط به بدشکلی ظاهر خود دارند(برای مثال، بعضی از آن ها بر این باورند که افکار یا نگرانی مربوط به ظاهر باعث می شود تا همیشه منظم و زیبا بمانند و به ظاهر خود برسند). به عبارتی آن ها فکر می‌کنند که افکار مربوط به بدشکلی بدن فوایدی برای آن ها دارند. ولی بعد از این که افکار و نگرانی این بیماران زیاد می شود و فرد توان کنترل آن ها را ندارد نسبت ‌به این افکار و نگرانی ها، باورهای منفی پیدا می‌کند(برای مثال، بر این اعتقاد می‌شوند که افکار یا نگرانی مربوط به بدشکلی بدن خطرناک یا کنترل ناپذیر هستند(ربیعی و همکاران، ۱۳۹۳).

عوامل محیطی و سایر عوامل. اختلال بدریخت انگاری بدن با میزان بالای غفلت و بهره کشی در کودکی ارتباط داشته است(انجمن روانپزشکی آمریکا،۲۰۱۳). تجارب زندگی گذشته، ارزش ها و صفات شخصیتی، گرایش بیش از اندازه به زیباشناسی، تمرکز اجتماع به ظاهر، و عوامل دیگری مثل عوامل روانپویشی(تعارض ها و نقص اساسی ایگو) می‌توانند نقش سببی مهمی در ابتلا ‌به این اختلال ایفا کنند(ربیعی،۱۳۹۰).

۲-۳۲- شیوع

۲٫ به طور کلی در یک سیستم ساده فرض تقصیر، نمی توان مواردی را به عنوان موارد معافیت معرفی کرد؛ همان گونه که مقررات ۱۹۲۴م بروکسل در هفده مورد، مقررات ۱۹۶۶م فرانسه در نه مورد و به همین ترتیب، قواعد و مقررات مربوط به حمل ونقل برشمرده اند، چرا که در چنین حالتی، متصدی حمل برای معافیت خود می بایست علت وقوع خسارت را مشخص نماید تا در صورتی که این علت در زمره موارد برشمرده شده تحت عنوان موارد معافیت بود، از مسئولیت معاف شود. این امر؛ یعنی اثبات علت وقوع خسارت، متناسب با یک سیستم فرض تقصیر نیست؛ زیرا که در چنین سیستمی، اصولاً متصدی تکلیفی برای اثبات علت وقوع خسارت ندارد و فقط کافی است ثابت کند که همه سعی و کوشش خود را به کار گرفته است و مرتکب تقصیر نشده است. حال با این مقدمه وبا توجه به اینکه در مقررات هامبورگ، دو مورد از موارد هفده گانه معافیت مندرج در مقررات لاهه؛ یعنی آتش سوزی وتلاش و مجاهدت برای نجات جان یا اموال در دریا، به چشم می‌خورد، نمی توان گفت مبنای مسئولیت در این مقررات، فرض تقصیر است ^[۸۰]

۳٫ همان طور که پیش از این بیان شد، تفاوت سیستم مبتنی برفرض تقصیر و سیستم مبتنی برفرض مسئولیت، این است که در سیستم فرض مسئولیت، متصدی حمل به هیچ عنوان نمی تواند خود را از زیربار مسئولیت خسارات ناشی از علل ناشناخته برهاند. حال آنکه در سیستم مبتنی برفرض تقصیر، این امر به سهولت امکان پذیر است، زیرا در این سیستم فقط کافی است که متصدی ثابت کند مرتکب تقصیر نشده است. بدین ترتیب با توجه به اینکه ‌بر اساس مقررات هامبورگ متصدی حمل در چنین وضعیتی چه حکمی خواهد داشت، می توان فهمید که مبنای مسئولیت ‌بر اساس این قواعد کدام است.

با توجه به پاراگراف اول ماده ۵ این مقررات، متصدی حمل فقط در صورتی از زیربار مسئولیت رها می شود، که ثابت کند خود و نمایندگانش همه اقداماتی را که به طور معقول برای جلوگیری از وقوع حادثه یا عواقب آن لازم بوده است، انجام داده‌اند. از این رو، متصدی حمل در وهله اول می بایست ثابت کند که علت وقوع خسارت چه بوده تا بعد بتواند ‌بر اساس آن ثابت کند که اقدامات معقول را برای جلوگیری از آن انجام داده است. در غیر این صورت، اثبات این امر ممکن نیست. به عبارت دیگر، باید گفت که اگر متصدی حمل از اثبات علت وقوع خسارت ناتوان باشد، نمی تواند خود را از مسئولیت برهاند. و این امر ‌در مورد خسارت ناشی از علل ناشناخته، مفروض است.

حال با توجه به اینکه ‌بر اساس مقررات هامبورگ، متصدی حمل نسبت به خسارات ناشی از علل ناشناخته ومجهول، مسئول است و به هیچ وجه معاف نمی شود، چنین نتیجه می گیریم که مبنای مسئولیت در این مقررات همان «مفروض مسئولیت» است.

به عنوان چهارمین استدلال در باره مبنای مسئولیت در مقررات هامبورگ، می توان تفاوت سیستم‌های مختلف حقوقی را بیان کرد.

با توجه به اینکه در تهیه وتصویب مقررات این کنوانسیون کشورهای زیادی با سیستم‌های مختلف حقوقی حضور داشته اند، توافق بر سرمبنای مسئولیت بدون اینکه ایرادی متوجه آن باشد و کاملاً منطبق با همه سیستم‌های حقوقی باشد، غیرممکن می نمود. برای مثال، در نظامهای حقوقی آنگلو – امریکن قاعده ای مرسوم به «Res ipsa loquitur» وجود دارد؛ بدین معنا که: «وضعیت حقوقی خود گویاست»^[۸۱]‌بر اساس این قاعده، در زمانی که وضع حقوقی روشن بوده و حاکی از مسامحه یا تقصیر خوانده باشد، دیگر خواهان نیازی به اثبات تقصیر خوانده ندارد. به عبارت دیگر، بار اثبات عدم مسامحه و تقصیر به خوانده منتقل می شود. ‌بر اساس همین قاعده، در این سیستم‌ها هنگامی که خوانده دعوی متصدی حمل یا تولید کننده نوشابه یا مواد خوراکی دیگر باشد، بار اثبات عدم تقصیر و مسامحه به او منتقل می‌گردد، ^[۸۲] بدون آنکه آنچه تحت عنوان فرض تقصیر و فرض مسئولیت به معنای خاص خود در نظام حقوقی فرانسه داریم، در آن نظامها، وجود داشته باشد. و بدین ترتیب، ‌بر اساس تفسیری که حقوق ‌دانان این نظامهای حقوقی ‌بر اساس اصل فوق الذکر از ماده ۵ مقررات هامبورگ ارائه می‌دهند، متصدی حمل می بایست با اثبات علت وقوع حادثه، غیرقابل انتساب بودن آن رابه خود اثبات کند^[۸۳].این، همان چیزی است که ما فرض مسئولیت می نامیم.

نمونه دیگری از این تفاوت مبانی استدلال را می توان در مذاکراتی که در تهیه پیش نویس مقررات هامبورگ صورت گرفته است، مشاهده کرد.

در روند تهیه پیش نویس کنوانسیون، کشورهای در حال توسعه که بدوا خواهان تدوین گونه ای از مسئولیت مطلق برای متصدیان حمل بودند، پیشنهاد کردند که ‌پاراگراف‌های اول و دوم ماده ۴ مقررات لاهه، به گونه ذیل اصلاح شود: «مالک کشتی و متصدی باربری، هیچ کدام مسئول تلف یا خسارتی که ناشی از تقصیر یا مداخله او، عامل یامأمورش نباشد نخواهد بود.» و در پاراگراف دوم بار اثبات بردوش متصدی حمل نهاده شده بود تا ثابت نماید که «نه تقصیر و مداخله خودش و نه تقصیر و مداخله عامل یا مأمورش، سبب یا علت تلف یا ایجاد خسارت نبوده و آن را تسهیل نیز ننموده است.»

در مقابل این گروه، هیئت فرانسوی پیشنهاد کرد که ماده به گونه ای تدوین شود، که به موجب آن، متصدی حمل نسبت به همه خسارات که از لحظه دریافت کالا تا لحظه تحویل به کالا وارد می شود، مسئول شناخته شود؛ ولی در مقابل تمام خسارات ناشی از علل غیرقابل پیش‌بینی و غیرقابل اجتناب، مسئولیتی نداشته باشد؛ یعنی، دقیقا همان تئوری مسئولیت مفروض. جالب اینجا است که بنابر نظر عده ای از تدوین کنندگان، پیشنهاد فرانسه نسبت به پیشنهاد کشورهای در حال توسعه، این امتیاز را برای متصدی حمل شناخته است، که نسبت به علل غیرقابل پیش‌بینی هم معاف شود .^[۸۴] به عبارت دیگر، نسبت به آن پیشنهاد، منافع متصدی را بیشتر تأمین می‌کند.

پس آنچه از مذاکرات و نظرات هیئتهای نمایندگی دریافت می شود، این است که مقررات هامبورگ نسبت به مقررات لاهه، در زمینه‌های مبنای مسئولیت، نه تنها سهل انگاری به خرج نداده است، بلکه تا حدودی سختگیری بیشتری هم دارد ومنافع فرستندگان و به عبارتی صاحبان کالا را بیشتر تأمین می‌کند. هر چند ممکن است ‌بر اساس بعضی از سیستم‌های حقوقی، از ظاهر مواد، خلاف این برداشت شود، اما این مواد نیز همچون مقررات کنوانسیون ورشو، باید به گونه ای تفسیر شوند که مورد نظر تدوین کنندگان بوده است.

مسئله ای که توضیح آن در اینجا ضرور می کند، مسئله حمل حیوانات زنده است. مقررات هامبورگ برخلاف مقررات لاهه، حمل حیوانات زنده را از شمول تعریف کالا خارج نکرده است. به عبارت دیگر، این مقررات به حمل حیوانات زنده نیز حاکم می‌باشد؛ هرچند مقرراتی خاص در این زمینه وضع نکرده است. پاراگراف ۵ از ماده پنج کنوانسیون، مقرر می‌دارد:

بعد شادی و بعد پذیرش و بعد تنفر و بعد تعجب و بعد انتظار از دیگر اشکال هیجان هستند. هر یک از هیجانات به نوبه خود ‌منعکس کننده بعد خاصی از شدت هیجان است و باید در نظر داشت که هر یک از این اصطلاحات به منزله واژه کلی برای نامیدن گروهی از واژه های هیجانی به کار گرفته شده است که در مراحل مختلف مبین شدت خاصی از هیجانات است.

«دوپره» تحت عنوان سرشت هیجانی حالتی را شرح داده است که درد آن بیمار در قبال قضایای بی‌اهمیت هیجانات شدید و عمیقی پیدا می‌کند این اشخاص دارای علائم بدنی، حساسیت شدید، اسپاسمهای احشائی و لرزش، دلهره، عدم تعادل حرارتی و غده‌ای می‌باشند. علائم مذبور یک تابلو عدم تعادل اعصاب رویشی همراه با غلبه سمپاتیک است بر اساس این هیجان و اشکال زیر مطرح است:

۱). اضطراب

۲). ترس

۳). خشم

۴). حمله هیجانی: که ممکن است به طور ناگهانی و شدید به شکلی که در اصطلاح معمول به نام حمله عصبی گفته می‌شود تظاهر کند، مشخصات آن احساس گرفتگی گلو، فریادها، اطوار نامربوط، اغلب از کار افتادن پاها توأم با سقوط شخصیت، گاهی حمله هیجانی شکل مهیج و جالب توجهی به خود می‌گیرد که در بیداری، خیالی را بدون توهمات واقعی به وجود می‌آورد.

۵). مانی هیجانی: منتها درجه فشار هیجانات مخصوصاً ترس یک حالت منگی هیجانی را بر می‌انگیزد که در آن حالت شخص شناسایی خود را کاملاً از دست می‌دهد مانند یک بیمار مبتلا به کاتاتونی منجمو و بی حرکت می‌ماند پس از رفع حالت مذبور و به خود آمدن شخص ممکن است بعضی ناتوانی‌های عملی مانند گنگی، کری ، کوری و غیره بر جا می‌ماند. حالت مذبور به استثنای بعضی موارد وخیم به آسانی درمان می‌شود و بهبود می‌یابد.

ترکیب هیجانات

ابعاد هیجانی اولیه دارای ماهیت دو قطبی و شدت بیشتر در هر بعد است ما با توجه ‌به این دو مورد به یک نوع الگو ساختگی و یا نگاره‌ای نیاز داریم که بتواند خصوصیات و ساخت هیجان‌ها را منعکس کند ‌بنابرین‏ از ترکیب هیجانهای مجاور یکدیگر یک هیجان مرکب حد وسط به وجود می‌آید مثلاً از ترکیب هیجان انزجار ^[۴]۱ با انتظار^[۵]۲ باعث ایجاد بد گمانی^[۶]۳ می‌شود. از آنجا که هیجان‌ها واکنش‌هایی هستند در مقابل شرایط خاص که به موجب پاسخ‌های تخریب ، دفاع، طرد و غیره می‌شوند می‌توان چنین نتیجه گرفت که حالهای پایایی که هیجانهای مرکب را به وجود می آورتد باعث به وجود آمدن ویژگی‌های شخصیت نیز می‌شوند.

ماهیت روان درمانی

«اسپینوزا» احساس تنفر را تنفر متقابل تشدید می‌کند اما می توان آن را با عشق از بین برد نیز به طور کلی جزء با یک عاطفه متضاد و قوی‌تر نمی‌توان از بروز عاطفه‌ای جلوگیری کرد یا آن را از بین برد این یک راه برای غلبه بر هیجان است و دیگر راه این است که درمانگر آن جنبه‌ای از تعرض را که سالم‌ترند تقویت کند مثلاً بیمار تشویق می‌کند تا خشم را جایگزین ترس‌های عصبی خود کند و روش دیگر درمان بازتاب شرطی که (سالتز ۱۹۴۹) بازگو کننده همین تلاش است در این روش اخیر درمانگر قواعد مختلفی را ارائه می‌دهد که می‌توان گفت برای افزایش انگیزه تدوین شده است اما در حقیقت تمایلات نامطلوب عاطفی را به تمایلات متضاد با آن ها مبدل می‌کند.

ویژگی‌های بالینی اختلال آسپرگر

۱). مهمترین مشکل مبتلایان به اختلال آسپرگر در قلمرو تعامل‌های اجتماعی قرار دارد که به صورت گریز از تماس جلوه‌گر نمی‌شود بلکه به منزله شکست در کوشش‌های ارتباطی نمایان می‌گردد.

نا رسایی تعامل‌های اجتماعی بر این بیماران در سه سطح متجلی می شود، در نظر گرفتن قواعد بنیادی اجتماعی ، مشکلات سازشیی در جهار چوب ارتباطی و بالاخره بی اثر بودن تجربه بر یادگیری تعامل‌های اجتماعی، بی مهارتی در برقراری تماس ، حالت عجیب و ساده لوحانه را در مبتلایان به اختلال آسپرگر ایجاد می‌کند. و آن ها را به سوی انزوا طلبی می‌راند.

۲). اختلال‌های ارتباطی: اختلال بیان بر اساس عدم غتای حالت‌های صورت و وجود حرکت‌های نا متناسب با گفتار و اختلال دریافت و یا فهم زبان ناشی از اشتباهات در تفسیر علائم بدنی و هیجانی مخاطب.

۳). سازش با محیط: این کودکان گرایش به استفاده قالبی و یکنواخت از اشیاء دارند نسبت به موضوعات پیچیده رغبت نشان می‌دهند و کوشش می‌کنند تا به حداکثر جزئیات در سطح انحصاراً عملی دست یابند و همچنین در برابر تغییر اشیاء یا مکان‌ها مقاومت نشان می‌دهند.

۴). ظرفیت‌های روانی حرکتی: بهره هوشی بهنجار یا نزدیک بهنجار است، ظرفیت‌های شناختی نامتناجس‌اند و بهره هوشی کلامی اغلب بالاتر از بهره هوشی غیر کلامی است. شیوه فکری جنبه خاص دارد و بر یک فزون عقلی سازی شبه منطقی و نا منعطف استوار است که می‌توان این بیماران را به تک گودی‌هایی که تحت تأثیر دیگران قرار نمی‌گیرد بکشد، نشانه های این اختلال دیر از اختلال در خودماندگی « کاتر» آغاز می‌شود، قبل از ورود به مدرسه اغلب شاهد یک تأخیر حرکتی و یا یک مهارت حرکتی هستیم. در چهارچوب آموزشگاهی مشکلات در قلمرو تعامل‌های اجتماعی آشکار می‌شود. در این مرحله است که رغبت‌های محدود خاصی ظاهر می‌شود.

در سن بزرگسالی بیماران دچار مشکلاتی در قلمرو هم احساسی و یا مشکل دهی تعامل‌های اجتماعی هستند. بزرگترین مشکلی که می‌تواند به وجود آید بروز بیماری‌های روانی دیگر است که از آن میان محققان به فراوانی اختلال افسرده وارد مرحله اول روان گسیختگی و یا فعالیت هذیانی و اختلال‌های رفتار ضد اجتماعی در مرتبه دوم اشاره کرده‌اند.

نوعی تنها گرایی نیز در دوران سوم کودکی به وجود می‌آید که همان در خودماندگی است. کودک به تدریج هر رغبتی را از دست می‌دهد ، روابط خود را با دوستانش قطع می‌کند، بیش از پیش منزوی می‌شود، از معاشرات دوری می‌ورزد و فعالیت‌های فرهنگی و ورزشی خود را متوقف می‌کند.

انزئای عاطفی می‌تواند جنبه افراطی به خود بگیرد و با بی تفاوتی و سردی ارتباطی همراه باشد برخی اوقات کودک تا مدت‌ها نوعی سازش سطحی اجتماعی را حفظ می‌کند اما این سازش معمولاً با اختلالاتی مانند امتناع از رفتن به مدرسه، گریز بدون انگیزه، بحران خشم یا پرخاشگری همراه است.

افسردگی

افسردگی یکی از رایج‌ترین انواع ناراحتی‌های روانی است که باعث مراجعه به روانپزشکان روان‌شناسان و دیگر متخصصان بهداشت روانی می‌گردد، از این لحاظ افسردگی با سرما خوردگی در میان ناراحتی‌های جسمی قابل مقایسه است با این حال تفاوت ظریفی میان سرماخوردگی و افسردگی وجود دارد افسردگی کشنده است.(دلیگمان ۱۹۷۰)

در هر لحظه از زمان ۱۵ تا ۲۰ درصد افراد بزرگسال جامعه ممکن است عوارض و نشانه های مختلف افسردگی شدید را از خود نشان دهند حداقل ۱۲ درصد از جمعیت کشورهای پیشرفته در طی عمر خود برای معالجه علائم افسردگی شدید به متخصصان روانی مراجعه می‌کنند و حدس زده می‌شود که ۷۵ درصد افرادی که در مؤسسات درمان روانی بستری می‌شوند دچار افسردگی می‌شوند. نسبت زنان به مردان افسرده در ممالک پیشرفته صنعتی تقریباً دو برابر است(براون وهریس۱۹۷۸).

مطالعاتی که در سال‌های اخیر از طرف متخصصان سازمان جهانی بهداشت در کشورهای در حال توسعه آفریقا و آسیا انجام گرفته از افزایش دامنه شیوع افسردگی در میان ملل در حال رشد حکایت می‌کند.(سازمان جهانی بهداشت ۱۹۷۳)

تمامی وظایف نظارتی خود می‌باشند حتی اگر تعهدات از نوع تعهداتی باشند که جز با نظارت پلیس یا دیگر مقامات مسئول به اجرا گذاشته نمی‌شوند^[۱۷۵]. نظارت فشرده نیز نباید به طور خودکار و ارادی ‌در مورد هر متهمی به اجرا گذاشته شود بلکه باید ‌در مورد مجرمینی که احتمال تکرار جرم در آن‌ ها بیشتر می‌باشد، به اجرا گذاشته شود. نظارت فشرده ممکن است از لحظه آغاز تدبیر یا در ضمن اجرای تدبیر، در جایی که احتمال ارتکاب مجدد جرم می رود، اجرا شود. این نوع نظارت در فرانسه، به صورت قرار ملاقات‌های بسیار نزدیک با مشاوران و مددکاران بخش اجتماعی زندان به اجرا گذاشته می شود البته فرد تحت تدبیر در عین حال می‌تواند به خانواده خود سر بزند و یا تماس تلفنی برقرار کند. برخی از صاحب نظران معتقدند، برای بعضی از متهمان، تشکیل یک یا دو جلسه ملاقات‌ در هفته، در طول اجرای تدبیر یا در زمانی که در معرض خطر ارتکاب جرم هستند را کافی می دانند اما برخی بر این باورند، که یک چنین سیستم نظارتی(نظارت فشرده) باید برای همه افراد و در هر زمانی به اجرا گذاشته شود. گفتنی است، شدت نظارت به اندازه طول دوره اجرای آن، از اهمیت خاصی برخوردار است^[۱۷۶]. امروزه، بخش مراقبت‌های اجتماعی زندان‌های فرانسه، آنچنان که باید و شاید، ابزارهای لازم را برای به اجرا گذاشتن نظارت فشرده در اختیار ندارد. مشاوران و مددکاران اجتماعی فرانسه، تا قبل از تصویب بخشنامه ۳۰ مارس ۲۰۰۶ فرانسه در ارتباط با پیشگیری از تکرار جرائم کیفری، از این اختیار برخوردارند که تعداد دفعات تشکیل جلسات را تعیین کنند اما با تصویب این بخشنامه، اختیار مددکاران در این خصوص تا حدودی محدود گردید. اساساً، اجرای نظارت فشرده بر افرادی که تحت تدبیر نظارت قضایی قرار می‌گیرند، نیازمند نیروی انسانی بیشتری می‌باشد. در حالی که بخش مراقبت‌های اجتماعی زندان‌های فرانسه از کمبود نیروی انسانی در این زمینه رنج می‌برد^[۱۷۷]. بدین ترتیب، مقامات یا اشخاص مسئول امر نظارت بر حسن اجرای تدبیر نظارت قضایی، باید اطمینان حاصل کنند که فرد تحت تعقیب به تعهدات خود پایبند می‌باشد؛ بدین منظور با متهم ملاقات نموده و از وضعیت او اطلاع حاصل می نمایند. این مسئولان، در مقابل قاضی تحقیق، با توجه به شرایطی که وی تعیین می کند در قبال رفتار فرد تحت تعقیب پاسخ گو می‌باشند. چنانچه متهم از اجرای تعهدات خود سرباز زند، مراتب را فوراً به اطلاع قاضی می‌رسانند^[۱۷۸].

ب: ضمانت اجرای عدم اجرای الزامات

مشروعیت و اعتبار تدابیر جایگزین به دقت عمل در اجرای آن‌ ها بستگی دارد. فقدان ضمانت اجرا در صورت نقض تعهدات، در مقابل، اقدامات سرکوبگرانه را افزایش خواهد داد. در چارچوب نظریه «گزینش عقلانی»، که بر مبنای آن مجرم از روی آگاهی و اراده دست به ارتکاب جرم می زند و در واقع، جرم نتیجه گزینش عقلانی خود او می‌باشد پس نمی تواند شرایط اجتماعی نظیر فقر، خشونت خانوادگی، تبعیض و…بهانه ی کار خود قرار دهد. تدابیر جایگزین برای اینکه ‌به این عذر و بهانه های اجتماعی توجهی نداشته باشند، باید بعد سرکوبگرانه و ساختارمند خود را تقویت می‌کردند. از آن زمان به بعد، تدابیر جایگزین به عنوان «ضمانت اجراهای واقعی و سخت» و حتی مؤثرتر از بازداشت موقت مورد توجه قرار گرفتند^[۱۷۹].

‌بنابرین‏، اگر برای عدم التزام به تعهدات، ضمانت اجرایی در نظر گرفته نشده باشد، تدبیر نظارت قضایی تمام اعتبار و ارزشش را در نظر فرد تحت تدبیر، مددکار اجتماعی و سایر افراد سهیم در اجرای آن از دست خواهد داد. البته ، این امر از یک سو، می‌تواند ناشی ازکوتاهی قضات در انجام وظیفه باشد چرا که آن‌ ها ، اغلب به گزارشات رسیده توسط مددکار در خصوص نقض تعهدات و عدم اجرای تدبیر نظارت قضایی از سوی متهم واکنش نشان نمی‌دهند و از سوی دیگر، گاهی اوقات قضیه برعکس می شود، قضات به دلیل کوتاه مددکاران در امر ارائه گزارشات، از روند نامناسب اجرای تدبیر به منظور تصمیم گیری مناسب، بی اطلاع هستند. هر چند که مشاوران و مددکاران، مدعی هستند که «اگر هم ما، گزارشات مربوط به نقض تعهدات را با جزئیات بیشتر و دقیق تر ارائه دهیم، باز هم به ندرت، لغو تدبیر اتفاق می‌افتد»^[۱۸۰].

در فرانسه، در صورت نقض تعهدات از سوی متهم، تدبیر جایگزین لغو می شود و حکم بازداشت فرد تحت تدبیر صادر خواهد شد. مشکل زمانی پیش می‌آید که تدبیر نظارت قضایی با هدف پیشگیری از مجازات متهم و ورود وی به زندان، مورد اجرا گذاشته شده باشد. لازم به ذکر است که عدم پایبندی به تعهدات لزوماًً به معنای شکست کل تدبیر و عدم موفقیت در اجرای آن نمی باشد. در حالی که قضات، بر این باورند که زمانی تدبیرجایگزین و تعهدات تعیین شده آن از سوی فرد تحت تدبیر رعایت نمی شود، کارایی نداشته و لزوماًً باید لغو شود و در مقابل، کافی است که فرد تعهداتش را رعایت کند تا قضات ‌به این باور برسند که فرد دست از ارتکاب جرم کشیده است^[۱۸۱]. البته باید در نظر گرفت که برخی از افراد واقعاً تمایل دارند دیگر مرتکب جرم نشوند اما تعهداتشان را رعایت نمی کنند. در مقابل نیز برخی، تعهداتشان را بدون هیچ مشکلی به اجرا می‌گذارند اما قصد تغییر رفتار خود و دست کشیدن از دنیای بزهکاری را ندارند! شایسته است که قبل تصمیم گیری در خصوص لغو تدبیر، نظر فرد تحت تدبیر را ‌در مورد سودمندی اجرای تدبیر یا لغو آن جویا شد. در برخی موارد نیز می توان ضمانت اجرای عدم اجرای تدبیر و تعهدات را لزوماًً بازداشت قرارنداد بلکه می‌توان با یادآوری تعهدات و چارچوب تدبیری که تحت آن قرار گرفته است و یا حتی با اصلاح محتویات تدبیر و تعهدات نیز او را متنبه کرد. با این همه، فرض بر این است که عدم رعایت تدبیر و تعهد نباید بدون پاسخ و واکنش باقی بماند.

بند دوم: تأثیر دو بعد مهم اجتماعی و روانی

در خصوص اصلاح و درمان مجرمان تحت تدبیر نظارت قضایی و پیشگیری از تکرار جرم آن‌ ها، جدای از تأثیر خاصی که بررسی زمینه ارتکاب جرم آن‌ ها یا فرایند گذر از اندیشه به فعل می‌تواند داشته باشد، دو بعد اجتماعی و روانی نیز توأماً باید مورد توجه قرار بگیرند^[۱۸۲]. در واقع، برخورد با متهم باید بر اساس شناخت شرایط محیطی که متهم در آن متولد شده و رشد یافته است باشد، به گونه ای که این برخورد دقیقاً بازگو کننده نتیجه و سزای رفتارهای ضد اجتماعی او باشد^[۱۸۳]. هنگامی که عوامل اجتماعی مؤثر شناسایی می‌شوند، واکنش کسانی که طرفدار رویکرد درمانی روانی هستند با واکنش کسانی که بر اهمیت درمان اجتماعی مشکلات اجتماعی تأکید می‌کنند، متفاوت خواهد بود. بسیاری از جرم‌شناسان فرانسوی متذکر می‌شوند که احتمال کنار گذاشته شدن هر گونه حمایت اجتماعی به نفع رویکرد منحصراًً روان‌شناختی به پدیده بزهکاری وجود دارد. البته نباید فراموش کرد که جمعیت بزهکاران عموماً یک جمعیت اجتماعی–اقتصادی محروم هستند و از این رو لازم است، کار، هم به عنوان سرمایه فردی هم به عنوان سرمایه اجتماعی در نظر گرفته شود^[۱۸۴]. در واقع می توان گفت، بزهکاری لزوماًً بیان بیماری های روانی نیست؛ نباید صرفاً بر مفهوم روان‌شناختی بزهکاری تأکید داشت بلکه باید از طریق شبکه های یکپارچه و منسجم، شکلی از حمایت‌های اجتماعی را مورد توجه و تقویت قرار داد^[۱۸۵].

-۳-۱۰-۲سرپرستی کار حسابرسی: کینگ و شوارتز^[۳۷] میزان سرپرستی کار حسابرسی را به عنوان شاخص کیفیت در مواقعی که حسابرسان تحت رژیم‌های حقوقی متفاوت فعالیت می‌کنند، مورد بررسی قرار داده‌اند. نتایج تحقیق آنان نشان داد که سرپرستی تابعی از پیش‌بینی میزان اقدامات تنبیه قانونی بر علیه حسابرسان است.

۴-۱۰-۲ -اندازه مؤسسات حسابرسی: مهم‌ترین تحقیقات انجام شده در رویکرد عرضه حسابرسی، مطالعه تاثیر، اندازه مؤسسات حسابرسی کیفیت حسابرسی است. بسیاری از این تحقیقات از رابطه مثبت بین اندازه مؤسسه‌ حسابرسی و کیفیت حسابرسی پشتیبانی می‌کنند. دی آنجلو^[۳۸] معتقد است که مؤسسه‌‌های حسابرسی بزرگ‌تر، انگیزه قوی‌تری برای ارائه حسابرسی با کیفیت بالاتر دارند، زیرا علاقه‌مند هستند که شهرت بهتری در بازار به دست آورند و از آنجا که تعداد مشتریانشان زیاد است، نگران از دست دادن مشتری نیستند. تصور بر این است که چنین موسساتی به دلیل دسترسی به منابع و امکانات بیشتر برای آموزش حسابرسان خود و انجام آزمون‌های مختلف، خدمات حسابرسی را با کیفیت بالاتری ارائه می‌کنند. نیو و دیویدسون^[۳۹] نشان داده‌اند که مؤسسه‌‌های حسابرسی بزرگ مشتریان بزرگ‌تری دارند، از این‌رو، توقع بازار برای کشف تحریفات موجود در صورت‌های مالی از حسابرسان افزایش می‌یابد. علاوه بر آن، شواهد تجربی حاکی از این است که مؤسسه‌‌های حسابرسی بزرگ‌تر دارای کیفیت حسابرسی برتر هستند؛ زیرا از منابع و امکانات بهتری برای آموزش حسابرسان در انجام حسابرسی، نسبت به مؤسسات کوچک‌تر برخوردار هستند. کلیو لینوکس ^[۴۰] نشان داد که مؤسسات حسابرسی بزرگ نسبت به مؤسسه‌‌های حسابرسی کوچک انگیزه بیشتری برای صدور گزارش‌ صادقانه دارند. تحقیقات وی نشان می‌دهد که هر چه میزان منابع مالی در واحدهای مورد حسابرسی بیشتر باشد، استقلال حسابرسان نیز اهمیت بیشتری می‌یابد.

۵-۱۰-۲ -انگیزه کسب شهرت: شهرت حسابرس می‌تواند به اندازه ای مهم باشد که بازار سرمایه و فعالان آن ممکن است کیفیت حسابرسی را بر اساس شهرت او و نه توانایی اش برای کشف وگزارش اشتباهات با اهمیت صورت های مالی ارزیابی نمایند.^[۴۱] واتز و زیمرمن^[۴۲] برای دفاع از این نظریه که حسابرسان در بازار سرمایه از شهرت حرفه‌ای خود دفاع می‌کنند، به نمونه های تاریخی استناد کرده‌اند. شهرت، انگیزه‌ای برای حفظ استقلال حسابرسان است. به هر حال، انگیزه کسب شهرت ساز و کار خود نظارتی برای حفظ استقلال است. بنستون^[۴۳] اعتقاد دارد که اهمیت کسب شهرت، انگیزه ای قوی برای حفظ استقلال توسط حسابرسان است. هر گونه مصالحه بر سر استقلال حسابرسان منجر به از دست رفتن محبوبیت و در نتیجه تضعیف بازار خدمات حسابرسی می شود. با عنایت به سوابق تحقیقاتی فوق می توان شهرت حسابرس را به عنوان ملاکی جهت ارزیابی بازار سرمایه از کیفیت حسابرسی تعریف نمود و رابطه تعداد کارهای ارجاعی به حسابرس و شهرت حسابرس را مورد بررسی قرار داد.

.۶-۱۰-۲- تخصص‌گرایی: تحقیقات انجام شده در این زمینه بیانگر آن است که بین نوع صنعتی که حسابرسان در حسابرسی آن تبحر دارند و کیفیت گزارش حسابرسی رابطه مستقیم وجود دارد. به عبارت دیگر، حسابرسانی که در صنعت مورد نظر تخصص دارند، به دلیل داشتن توانایی بیشتر در شناسایی و برخورد با مشکلات ویژه آن صنعت می‌توانند حسابرسی را با کیفیت بالاتری انجام دهند. به علاوه، هر قدر مؤسسه‌ حسابرسی تجربه بیشتری در یک صنعت کسب کند، به دلیل ایجاد شهرت مثبت، علاقه بیشتری به ارائه خدمات حسابرسی با کیفیت برتر پیدا می‌کند. همچنین مؤسسات حسابرسی دارای صاحبکاران گوناگون در یک صنعت خاص مخاطرات تجاری و عملیاتی آن صنعت را به خوبی درک می‌کنند. برعکس، مؤسسات حسابرسی که صاحبکاران متعدد در یک صنعت نداشته باشند، احتمالاً درک عمیق و جامعی از مخاطرات ذاتی آن صنعت نخواهند داشت. محققان نشان دادند که حسابرسانی که به تخصص گرایی روی می آورند از کیفیت حسابرسی بالاتری برخوردار هستند. برای نمونه، بنیتو آراند^[۴۴] نشان داد که حسابرسان با تخصص ویژه در حسابرسی صنعت خاص، به دو دلیل عمده از کیفیت حسابرسی بالاتری برخوردار هستند. اول، آشنایی بیشتر با مسائل و مشکلات حسابداری و حسابرسی آن صنایع به دلیل اجرای مداوم حسابرسی و دوم، انگیزه برای کسب و حفظ شهرت در حسابرسی آن گروه خاص از صنایع. هوگان^[۴۵] معتقد است که پیچیده شدن صنایع دلیل افزایش نیاز به تخصص گرایی است. تخصص گرایی، موجب ارائه خدمات با کیفیت بالاتر می شود.

۷-۱۰-۲-دوره تصدی حسابرس: در صورتی که دو شرکت یکسان از هر نظر، مورد رسیدگی یک مؤسسه‌ قرار گیرد ولی مدت زمان رسیدگی و سال های مورد رسیدگی هر دو شرکت یکسان نباشد و مدت زمان رسیدگی یکی از آن ها طولانی تر از دیگری باشد به دلیل شناخت بیشتر از سیستم کنترل داخلی و صنعت صاحبکار در سنوات طولانی، توانایی حسابرسی را در کشف تحریفات با اهمیت افزایش می‌یابد و کیفیت گزارش حسابرسی برای این دو شرکت یکسان نخواهد بود.^[۴۶] مور و لوونستین^[۴۷] معتقدند که عدم آشنایی حسابرس با صاحبکار ممکن است هشدارهایی برای حسابرسان به وجود آورد که این هشدارها باعث می‌شوند تا حسابرس در کار خود از ریسک بالقوه حسابرسی اجتناب کنند ‌بنابرین‏ آن ها ممکن است برخی مبادلات را محافظه کارانه تر گزارش کنند یا آزمون ها را افزایش دهند.کارسلو و ناگی^[۴۸] به آزمون رابطه بین دوره تصدی حسابرس و گزارشگری مالی متقلبانه پرداختند و ‌به این نتیجه رسیدند که گزارشگری مالی متقلبانه در سال های اولیه دوره تصدی حسابرس بیشتر اتفاق می افتند.

۱۱-۲-کشف تقلب